Zacznę od tego, że nie przepadam za zimnem i zimą. Do wody wchodziłam niechętnie nawet latem. Tymczasem...

Choć aura była dość łaskawa (jak dla pierwszaka) kilka stopni po wyżej zera, to emocje wzieły góre. Przy wejściu do wody był mały stresik, jednak dzięki tak licznej grupie poszło jak spłata.

Odkąd pamiętam z zimną wodą byłam od zawsze w mniejszym lub większym konflikcie. Zmieniło się to dopiero po wielu latach omijania siebie szerokim łukiem, a dokładnie 29 października 2022 roku. Wtedy to ostatecznie zakopałyśmy topór wojenny. Mało tego zawiązało się między nami porozumienie, które z każdym kolejnym morsowaniem przeradzało się w znajomość, bliską znajomość a teraz nawet przyjaźń. Ja zaufałam jej, że choć pierwsze wrażenie robi słabe to po bliższym poznaniu okazuje się być sprzymierzeńcem i ma wiele do zaoferowania.

Wchodząc do zimnej wody pierwszy raz, stres ogarnął moje ciało. Przez chwilę trudno mi było wziąć oddech. Lecz z każdą minioną minutą mój organizm zaczynał odczuwać euforię. Czułam się wyśmienicie. W ogóle nie odczułam upływającego czasu, najchętniej siedziałabym w wodzie jak najdłużej.

Niesamowite przeżycie. Listopad, na dworze zimno ponuro, a ja w wodzie😄. Po energetycznej rozgrzewce, wytrzymałam w wodzie 8 minut💪